«Burada bizdən başqa kimsə “taksovatlıq” edə bilməz» sözündən sonra millət vəkili Elşən Musayev oradan uzaqlaşıb
Milli Məclisin gənc deputatı Elşən Musayev Bakıda taksi sürücüsü tərəfindən təzyiqə məruz qalıb.
Politika.Az xəbər verir ki, deputat başına gələnləri feysbok profilində yazıb. Elşən Musayevin yazdıqlarını olduğu kimi təqdim edirik:
- O gün maşını marketin qarşısında saxlamışam. Gördüm biri üzərimə hövlanək gəlir:
- Qaqaş, götür burdan maşını. Bura bizlikdi.
- Kimsiz siz, nəçisiz, niyə sizlikdi?
- Taksi “şofer”iyəm. Burada bizdən başqa kimsə “taksovatlıq” edə bilməz. Yığışdır maşını.
- Ay qardaşım, mən taksi sürmürəm, 5 dəqiqəlik işim var, dəyib qayıdıram.
- Sən canı bəsdir görək, elə hamı sənin kimi deyib sonra özünə yer edir. Yaxşı söz güləşdirmə. Götür maşını.
- Getməsəm neyləcəksiz?
- Hər halda çox pis olar sənin üçün. Öz də belə mədəni danışma. Qıraqdan baxan elə bilər nazir, deputat zadsan....
Əvvəl bir az pis oldum. Gərildim. Amma yenə də sürüb getdim. Onu incidəcək bir söz demədim. Desəm kompleksə girərdim. Dəqiq! Elə bilərdim gücüm elə taksi şoferinə çatır. Öz qüdrətimi onun üzərində bərqərar edirəm.
Adam mənimlə sonacan “sən”lə danışdı. Mənsə “siz”lə.
Amma gedərkən güzgüdən simasına baxdım və...üzündə qəribə bir təbəssüm sezdim. Məni qorxutduğunu, bu işi bacardığını, növbəti rəqibini zərərsizləşdirdiyini zənn edib əməllicə sevinirdi. Hətta qamətində, duruşunda müdhiş bir əda, bir özgüvən, bir özünü təsdiq əlaməti vardı....
O an artıq dəqiq özümü qınamadım. “Nə yaxşı uzaqlaşdım”-deyə düşündüm. Çünki hər kəsin bir yerlərdə güclü olduğunu düşünməyə, bəzənsə ən kiçik şeylərdən xoşbəxt olmağa haqqı var. O haqq mənim iki-üç kəlmə neqativ söz eşitməyimlə, yüz metr o yana getməyimlə öz həllini tapacaqsa, ödəniləcəksə, olsun! Razıyam. Həm də 2 əlli razıyam...
Milli Məclisin gənc deputatı Elşən Musayev Bakıda taksi sürücüsü tərəfindən təzyiqə məruz qalıb.
Politika.Az xəbər verir ki, deputat başına gələnləri feysbok profilində yazıb. Elşən Musayevin yazdıqlarını olduğu kimi təqdim edirik:
- O gün maşını marketin qarşısında saxlamışam. Gördüm biri üzərimə hövlanək gəlir:
- Qaqaş, götür burdan maşını. Bura bizlikdi.
- Kimsiz siz, nəçisiz, niyə sizlikdi?
- Taksi “şofer”iyəm. Burada bizdən başqa kimsə “taksovatlıq” edə bilməz. Yığışdır maşını.
- Ay qardaşım, mən taksi sürmürəm, 5 dəqiqəlik işim var, dəyib qayıdıram.
- Sən canı bəsdir görək, elə hamı sənin kimi deyib sonra özünə yer edir. Yaxşı söz güləşdirmə. Götür maşını.
- Getməsəm neyləcəksiz?
- Hər halda çox pis olar sənin üçün. Öz də belə mədəni danışma. Qıraqdan baxan elə bilər nazir, deputat zadsan....
Əvvəl bir az pis oldum. Gərildim. Amma yenə də sürüb getdim. Onu incidəcək bir söz demədim. Desəm kompleksə girərdim. Dəqiq! Elə bilərdim gücüm elə taksi şoferinə çatır. Öz qüdrətimi onun üzərində bərqərar edirəm.
Adam mənimlə sonacan “sən”lə danışdı. Mənsə “siz”lə.
Amma gedərkən güzgüdən simasına baxdım və...üzündə qəribə bir təbəssüm sezdim. Məni qorxutduğunu, bu işi bacardığını, növbəti rəqibini zərərsizləşdirdiyini zənn edib əməllicə sevinirdi. Hətta qamətində, duruşunda müdhiş bir əda, bir özgüvən, bir özünü təsdiq əlaməti vardı....
O an artıq dəqiq özümü qınamadım. “Nə yaxşı uzaqlaşdım”-deyə düşündüm. Çünki hər kəsin bir yerlərdə güclü olduğunu düşünməyə, bəzənsə ən kiçik şeylərdən xoşbəxt olmağa haqqı var. O haqq mənim iki-üç kəlmə neqativ söz eşitməyimlə, yüz metr o yana getməyimlə öz həllini tapacaqsa, ödəniləcəksə, olsun! Razıyam. Həm də 2 əlli razıyam...